Lamsnavarin

Zoals eerder vermeld werd dit gerecht bereid naar aanleiding van de 31ste verjaardag van mijn wederhelft. Het recept komt uit het kookboek 'Claudia kookt voor vrienden' van Claudia Allemeersch (de eerste beste hobbykok) en de eerlijkheid gebiedt me om te zeggen dat ik eigenlijk al lang een excuus zocht om dit gerechtje te maken. Hoe kan het ook anders als Miss Allemeersch het zelf bezschrijft als 'voor dit gerecht kreeg ik een halve Michelinster'. Het recept werd door tal van andere foodbloggers reeds gemaakt en goed bevonden (zie: 'One life live it' en 'Cuberdon en Macaron') en nu kan ik zelf naar eer en geweten zeggen: Maak dit gerecht en je zult er geen spijt van krijgen'.
Nee, ik ben geen onmens en ja, als ik 's morgens door de West-Vlaamse landerijen naar het werk fiets en die kleine, schattige, wollige, huppelige lammetjes zie denk ik wel eens van 'hm'. Maar daar blijft het dan ook bij. Op vlak van eten heb ik bitter weinig last van schuldgevoelens mits (en dat is een grote mits) je het dier eer aan doet. Ik krijg bijvoorbeeld letterlijk pijn in het hart van een met uitsterven bedriegde tonijnfilet die compleet uitgebakken en van alle smaak ontdaan op mijn bord verschijnt. Soortgelijk verhaal met lam. Respecteer het product. Dat is alles wat ik verlang. En dat doet Mevr. Allemeersch in elk geval in haar recept.

- 250 gram lamsschouder per persoon (ik nam ze met been eraan, ik meen me vaag te herinneren dat in het been de smaak zit)
- olijfolie
- boter
- 1 blikje tomatenpuree (zo'n groot blikje, niet van die kleintjes)
- 1 grote eetlepel graanmosterd
- 4 wortelen
- 6 sjalotten (of 4 ajuinen als je, zoals ik, geen sjalot meer in huis hebt)
- 1 bakje champignons
- bloem
- een paar takjes tijm (Claudia vraagt ook citroentijm maar die had ik niet dus heb ik wat meer gewone tijm gecombineerd met de zeste van een citroen)
- een goede scheut witte wijn
- 1 dl kalfsfond (als je het geluk hebt om, zoals i in de buurt van topslager Dujardin te Kortrijk te wonen, dan vraag je naar hun zelfgetrokken kalfsfond)
- laurier
- peper en zout

Korst het vlees in de pan in half boter, half olijfolie en kruid goed af met peper. Leg de stukjes vlees vervolgens in een gietijzeren pot (Creuset! Creuset! Creuset!) en overstrooi met bloem. Meng alles goed door elkaar.
Bak in dezelfde vleespan de ajuin aan en voeg deze vervolgens bij het vlees. Zet de pot op een zacht vuurtje en voeg wortels, tomatenpuree, witte wijn, mosterd en kalfsfond toe. Leg bovenop de tijm, laurier en de look. Laat wat sudderen.
Plaats de pot vervolgens in een voorverwarmde oven van 150°.  Volgens het kookboek is het voldoende als je hem daar 2 uurtjes laat in staan maar die van mij heb ik er bijna drie uur in gezet. Om de drie kwartier heb ik het hele boeltje eens omgeroerd (en geproefd. Het zou immers compleet onverantwoord zijn om mijn liefste een ondermaats verjaardagsmaal voor te schotelen)
De champignons heb ik niet, zoals in het recept staat, eerst apart aangebakken maar heb ik zer op het eidne zo aan toegevoegd. De warmte van de stoofpot zorgt wel dat ze garen. Daarbij komt nog dat ik de stoofpot de dag voordien heb klaargmaakt zodat de smaken een nachtje konden 'trekken'.
Heb ik al vermeld dat het echt heel lekker was?? En dat kan ik zonder vals gevoel van bescheidenheid beweren aangezien alle eer naar De Beste Hobbykok Van Vlaanderen gaat. En terecht.

Bijgerecht was een warm, knapperig afgebakken rustiek stokbroodje en een schoteltje kwaliteitsolijfolie met daarin wat n'dipperkruiden' van Oil & Vinegar onder gemengd.
En Chianti. Een hele fles Chianti.

Noot: stoofpotjes vallen écht niet makkelijk smaakvol te presenteren. Gelukkig ben ik er zeker van dat ik met mijn retro toefje peterselie heel de boel gered heb....