10 april 2012

Chocoladekoekjes

Toen ik deze foto zag op de Photo-copy blog, trad er een soort van Pavloviaanse reactie op (kwijl dus) en kon ik niet anders dan het recept uitproberen.

Mevrouw Photo-Copy noemt ze 'crimineel lekkere chocoladekoekjes'  en dat dekt de lading wel zo'n beetje. Wel beweert ze dat de koekjes, eens afgekoeld, 'krokant vanbuiten en smeuïg vanbinnen' zijn.

Smeuïgheid: check! Maar krokant wel iets minder. Mogelijks is dit te wijten aan mijn hoogst irritante eigenwijsheid die me keer op keer verhindert een recept exact te kopiëren. Afgaande op de foto van Mevr. Photo-Copy, leek het me waarschijnlijk dat de hele bakplaat integraal in mijn mond zou worden geschoven. Om me daar wat minder schuldig over te laten voelen, bedacht ik een 'gezonde twist'. (tssss)

Desondanks het gebrek aan krokantheid, nog steeds crimineel lekker.

- 60 gram zachte boter
- 120 gram gesmolten zwarte chocolade
- 70 gram lichtbruine suiker
- 20 gram amandelpoeder
- 1 ei
- 2 eetlepels sojamelk (light bij mij in de frigo maar ik ben er zeker van dat 'regular will do')
- 30 gram cacao
- 60 gram volkoren bloem
- 1 koffielepel bakpoeder
- een snuif fleur de sel of maldon
- de inhoud van een halve vanillestok
- bloemsuiker om af te werken

Klop de zachte boter romig met de suiker en de vanillezaadjes. Voeg er het ei en de melk aan toe en klop door tot alles mooi gemengd is. Doe er daarna de bloem en het bak-amandel-en cacaopoeder bij. Mix opnieuw alles goed. Voeg er ten slotte de gesmolten chocolade aan toe en, inderdaad, meng nogmaals alles onder elkaar.
Laat het beslag een kwartiertje (of meer, steekt niet zo nauw denk ik) afkoelen in de ijskast. Wanneer je er weer klaar voor bent, smeer je je handen in met een beetje koolzaadolie en rol je vlot en gewind balletjes van het deeg (de vlot-en gewindheid is relatief cruciaal aangezien warme handen het je onmogelijk zullen maken om balletjes te rollen. Als je daarentegen genoegen neemt met 'kwakjes deeg', nevermind).
Zet opnieuw weg gedurende een uurtje (of meer als je langer kan wachten) totdat de balletjes koel en stevig aanvoelen. Rol ze in wat bloemsuiker, schik ze op een-met-bakpapier-beklede-bakplaat en bak ze gedurende 12 minuutjes af in een voorverwarmde oven op 180°.

De gekraakte, artisanaal uitziende korst, krijg je er helemaal gratis bij.

Papillot met schelvis en zalm

Een laagjespapillot met schelvisfilet, gerookte zalm en een à la minute gecreëerde tapenade van rucola. Omdat het toch zo bevredigend is om met een mes in je vuist geklemd in te hakken op die bolstaande pakketjes zilverpapier... Nee?

Voor de papillot per persoon:

- 1 schelvisfilet (in twee gesneden)
- 2 plakjes gerookte zalm
- een (kinder)handvol zeekraal
- een geut witte wijn
- peper en zout (ik nam PH's zeezout met zeewier en zwarte peper uit de molen)
- tapenade (zie straks)

Neem een groot vel aluminiumfolie en leg dat voor je uit op het werkblad. Leg op de onderste helft van de folie een handjevol zeekraal. Schik daar de ene helft van de schelvisfilet op. Beleg met een plakje gerookte zalm en smeer daar vervolgens een laagje tapenade op. Geniet van de frisse kleurencombinatie.
Focus je opnieuw op je bouwsel en herhaal de procedure met de andere helft van de filet en het tweede plakje zalm. Kruid af met peper en zout (best wel niet té gul wezen met het zout als je kiest voor zeekraal gezien dit al een zoute smaak uit zichzelf heeft).
Overgiet met een goede scheut witte wijn en vouw je pakje zorgvuldig toe.

Noot: Ik gebruik hier geen extra olijfolie of boter omdat de tapenade al olie bevat maar ga vooral je gang als je mij hierin niet volgt.
Leg je pakket(jes) in een voorverwarmde oven op 190° gedurende een kwartiertje (ofzo). Ik ben nooit goed geweest in precieze tijdsindicaties maar ga uit van de volgende richtlijn: als het zilverpapier helemaal bol staat, zijn ze goed.

De tapenade:
- een (grote mensen)handvol jonge spinazieblaadjes
- rucola (zelfde portie als spinazie)
- twee kleine (of 1 groot) teentjes look
- een stuk of tien walnoten (gepeld dus :) )
- olijfolie

Mik alle groene blaadjes in de blender samen met de look. Voeg er straalsgewijs de olijfolie aan toe tot je een mooie, gladde saus krijgt. Ik heb wat geëxperimenteerd met de kruidenmengeling en heb er, naast zout en peper, ook een beetje gemberpoeder bij gedaan.

Snelle Hapjes

Gisteren kwam 2/3 van mijn schoonfamilie op bezoek. Gezien het Paasmaandag was en bijgevolg alle winkels in bruisende metropool Wevelgem al twee dagen gesloten waren, was een beetje creativiteit wel aan de orde. In de koelkast te vinden: geitenkaas uit een potje en een achttal semi-zongedroogde tomaten op olie. Blender in en binnen de 5 seconden heb je een lekkere, zomerse kaasdip. Gezien de marinade van de zongedroogde tomaten heb je eigenlijk geen kruiding nodig. Maar omdat een twee-ingrediëntengerecht zo schraal aanvoelt, heb ik er voor mijn gemoedsrust nog een beetje oregano onder geroerd.

Daarnaast vlug een paar blokjes blauwe kaas en stukjes vijg aan elkaar geregen et voila, een variant op de alom gekende 'mozarella-kerstomaatbrochetjes'.

Ps: Daar waar ik de mozarella-tomaat meestal presenteer met pesto-achtig sausje, heb ik voor de vijg-rocquefort versie beroep gedaan op de héérlijke balsamico-vijgensiroop van Oil &Vinegar. Het geeft net tat zoete tikkeltje meer aan...
En dan mag Oil & Vinegar nu over de brug komen met hun 'Levenslang- Gratis-Shoppen-In-Ruil-Voor-Reclame-Kaart'...

3 april 2012

Smoothie (onbestemde beige kleur)

Stephie's Smoothiescarroussel draait op volle toeren:

- 1 banaan
- sap van een halve appelsien (of ga eens wild en neem een héle)
- een halve appel (jonagold of een andere zoete soort)
- een lepel amandelpoeder
- 200 ml magere yoghurt (of volle of vanille of magere kaas. kortom, de mogelijkheden zijn eindeloos)

Alles in de blender en mixen maar.

Paarse smoothie

Omdat een lekker ontbijt zonder dat je beroep kan doen op boterhammen wel wat vindingrijkheid vraagt, enkele smoothierecepten. Ok, ik wéét wel dat een smoothie in sé hetzelfde is als yoghurt waar je fruit onder mengt, maar het geeft toch een béétje het gevoel van afwisseling. Plus je kan het in funky kleurtjes maken. Een puntje voor de smoothie.
















Voor de paarse versie neme men:

- een handvol (of twee) blauwe bessen. (ik heb ze diepgevroren gebruikt wegens stinkend duur op dit moment, en eigenlijk op elk ander moment ook maar vooral nog op dit moment)
- een halve banaan
- een tweetal gedroogde vijgen (optioneel, als je dat niet lust, neem dan gewoon een hele banaan)
- een lepel amandelpoeder
- 200 ml magere yoghurt (of voor een Ultiem Verwenmoment- ja, dit is sarcasme, VOLLE vanilleyoghurt)

Alles in de blender en mixen maar.

Broccoli

Ok, ok, ik weet het. Niet de meest veelbelovende titel ever. De groente wordt helaas nog steeds achtervolgd door zijn 'gaarkeuken-imago' zijnde: slap, bruin en stinkend. En ik geef toe, in mijn kindertijd moest ik ook niet bepaald een 'Woohooe' onderdrukken, toen dit op het menu stond.

Maar. En er is een maar. Vandaag de dag kunnen wij beschikken over de kennis van Yotam Ottolenghi en daarmee dus ook over een echt lekker broccolirecept. Gisteren ge(s)maakt en goedgekeurd. De broccoli was noch bruin (wel: frisgroen als het eerste sprietje lentegras), noch slap (maar beetgaar en smaakvol) en noch stinkend (maar wel heerlijk geurend naar verse groenten en kruiden).















Vooraleer ik het recept hieronder kopieer, misschien even meegeven dat ik geen plannen heb om Mr. Ottolenghi te stalken of zijn poster boven mijn bed te hangen maar dat een fanpage wellicht tot de toekomstperspectieven behoort.

- 1 broccoli
- 1 rode chilipeper
- 2 tenen knoflook (of 3 kleintjes)
- olijfolie (een lepel op 6)
- peper en zeezout
- optioneel: citroen (zoals aangegeven in het boek maar in mijn haast om de broccoli te verzwelgen, ben ik dit zelf vergeten)

Blancheer de broccoli 2 minuten in gezouten, kokend water. Laat hem schrikken onder de koude kraan zodat de groene kleur behouden blijft. Meng de broccoli met 3 eetlepels olijfolie en kruid goed af met peper en zout. Zet aan de kant tot je klaar bent voor de volgende stap: het grillen.

Verwarm een grillpan (of zoals ik: de grillers van je wafelijzer wanneer je geen grillpan hebt, wel van plan was er één te kopen tot je zag in de winkel dat je zo'n ding blijkbaar niet hebt onder de 100 euro). Soit. Dus; grillpan of grillplaat.
Grill de broccoli tot er van die mooie zwarte streepjes in staan (athans, dat is de bedoeling. Bij mij minder geslaagd. Misschien meer geluk voor de trotse bezitters van een grillPAN). Verwarm intussen de rest van je olijfolie en doe er de snippers rode peper en knoflook onder. Bak tot de knoflook goudbruin is maar laat hem niet aanbranden.
Eens de broccoli gegrild is, meng je de warme knoflook-chili-olijfolie onder de groenten en serveer je onmiddellijk.
Tenzij je natuurlijk otnhouden hebt dat je er ook fijne schijfjes citroen kan bijleggen.

Wortelcake



Net als zovelen onder ons heb ik de Wondere Wereld Der Ottolenghi leren kennen en ben ik volledig verkocht. Nog maar zelden een kookboek tegen gekomen waarvan ik de foto's zou willen opeten.
Het Ottolenghi Kookboek doorbladerend ('Plenty' werd 12 uur later aangekocht), zag ik een recept voor worteltaart staan. Nu is dit iets wat ik al heel lang wilde proberen maar toen het voorstel werd gedaan aan de wederhelft, verzocht deze mij vriendelijk om dergelijke wilde experimenten te bewaren voor die weekends waarop hij niét thuis was.
Tijd dus voor een Slinks Plan. Afgelopen vrijdag ging ik in alle stiekemigheid (geen echt woord, ik weet het, maar het zou er één moeten zijn) aan de slag en een uurtje later stond een heerlijk geurend baksel in de oven. Ik had besloten om de 'creamcheese topping' achterwege te laten (er is een reden voor Amerikaanse obesitas en die heet volgens mij 'creamcheese topping) en besloot om als alternatief de warme cake te infuseren met vers appelsiensap en water en, eens afgekoeld, te versieren met een simpele citroenglazuur.(minder goed gelukt maar soit, oefening baart kunst).
's Avonds, aan de film en de wijn met wat vrienden, snij ik de cake in hapklare kubusjes en deel mede dat 'ik een heel speciaal cakeje heb gebakken en benieuwd ben of ze kunnen raden wat het hoofdingrediënt is'. Niemand dus. Maar wel een algemeen: 'Mmmm, superlekker. En zo 'nes' (Nederlandse vertaling= smeuïg, vochtig') en zoet.' En toen volgden er nog een paar 'mmm's'.
Hah!!! Worteltaart-Wederhelft: 1-0.

Voor allen onder jullie met weigerachtige partners: lees, maak en triomfeer!
Het onderstaande recept is gebaseerd op Ottolenghi maar eigengereid als ik ben, moest ik er natuurlijk wat dingen aan veranderen. Het originele recept valt te lezen in het (nogmaals) geweldige 'Ottolenghi Kookboek'.

- 5 wortels geraspt (ik denk dat je ook wortels uit een pakje kan nemen maar in het kader van het Slinks Plan wilde ik niets aan het toeval overlaten)
- 100 gram volkoren bloem
- 60 gram amandelpoeder
- 1/2 tl bakpoeder
- 1/2 tl bicarbonaat
- 1/2 tl kaneel
- 1/2 tl gemberpoeder
- 1 tl speculooskruiden
- snuifje nootmuskaat
- sap van een halve appelsien
- zeste van een hele appelsien
- 1 vanillestok (de zaadjes ervan, that is)
- 60 gram kokospoeder
- 60 gram hazelnoten
- 190 gram suiker (ik heb de oorspronkelijke hoeveelheid verminderd en mijn cake was nog heel zoet)
- 200 gram koolzaadolie
- 1 ei
- 1 eierdooier
- 2 eiwitten
- snuif fleur de sel

Zeef de bloem met het bakpoeder, het amandelpoeder, het bicarbonaat en de kruiden. Klop het ei en de eierdooier losjes door elkaar.
Mix de olie met de suiker op de laagste stand van je mixer gedurende één minuut (ik heb niet echt geteld maar niet lang mixen is hier de boodschap). Meng de noten, de kokos, de wortels, de zeste en het sap eronder. Meng kort.
Klop de eiwitten met het zout op tot je de pot boven je hoofd kan omdraaien zonder dat je je haar moet wassen. Spatel het schuim door je beslag.
Giet het beslag in een ingevette en bebloemde cakevorm en bak gedurende 1 uur in een voorverwarmde oven op 170°. De baktijd hangt denk ik een beetje af van het soort oven. Ik geloof dat de mijne zelf wat eerder klaar was dan de aangegeven 60 minuten. Best afgaan op de prikkertest dus.
Zoals in de inleiding vermeld heb ik de vrijheid genomen om de warme cake te overgieten met vers, afgelengd appelsiensap. Ik weet niet of dit iets heeft bijgedragen aan de 'nesheid' (smeuïgheid) van mijn cake maar ik doe het de volgende keer zeker weer.
Vervolgens heb ik een poging gedaan om een laagje krokant citroenglazuur te creëeren op de cake maar is dit niet echt helemaal geslaagd.

Noot: de foto werd getrokken tijdens een tweede versie. Het eerste baksel was namelijk al verslonden voor ik de kans had om het fototoestel te nemen (ongeveer dan. Batterij was plat en tegen dat ze weer opgeladen was, was de cake op). Tijdens versie 0.2 heb ik er muffins van gemaakt. deze moeten natuurlijk minder lang in de oven.