Wortelcake

Net als zovelen onder ons heb ik de Wondere Wereld Der Ottolenghi leren kennen en ben ik volledig verkocht. Nog maar zelden een kookboek tegen gekomen waarvan ik de foto's zou willen opeten.
Het Ottolenghi Kookboek doorbladerend ('Plenty' werd 12 uur later aangekocht), zag ik een recept voor worteltaart staan. Nu is dit iets wat ik al heel lang wilde proberen maar toen het voorstel werd gedaan aan de wederhelft, verzocht deze mij vriendelijk om dergelijke wilde experimenten te bewaren voor die weekends waarop hij niét thuis was.
Tijd dus voor een Slinks Plan. Afgelopen vrijdag ging ik in alle stiekemigheid (geen echt woord, ik weet het, maar het zou er één moeten zijn) aan de slag en een uurtje later stond een heerlijk geurend baksel in de oven. Ik had besloten om de 'creamcheese topping' achterwege te laten (er is een reden voor Amerikaanse obesitas en die heet volgens mij 'creamcheese topping) en besloot om als alternatief de warme cake te infuseren met vers appelsiensap en water en, eens afgekoeld, te versieren met een simpele citroenglazuur.(minder goed gelukt maar soit, oefening baart kunst).
's Avonds, aan de film en de wijn met wat vrienden, snij ik de cake in hapklare kubusjes en deel mede dat 'ik een heel speciaal cakeje heb gebakken en benieuwd ben of ze kunnen raden wat het hoofdingrediënt is'. Niemand dus. Maar wel een algemeen: 'Mmmm, superlekker. En zo 'nes' (Nederlandse vertaling= smeuïg, vochtig') en zoet.' En toen volgden er nog een paar 'mmm's'.
Hah!!! Worteltaart-Wederhelft: 1-0.

Voor allen onder jullie met weigerachtige partners: lees, maak en triomfeer!
Het onderstaande recept is gebaseerd op Ottolenghi maar eigengereid als ik ben, moest ik er natuurlijk wat dingen aan veranderen. Het originele recept valt te lezen in het (nogmaals) geweldige 'Ottolenghi Kookboek'.

- 5 wortels geraspt (ik denk dat je ook wortels uit een pakje kan nemen maar in het kader van het Slinks Plan wilde ik niets aan het toeval overlaten)
- 100 gram volkoren bloem
- 60 gram amandelpoeder
- 1/2 tl bakpoeder
- 1/2 tl bicarbonaat
- 1/2 tl kaneel
- 1/2 tl gemberpoeder
- 1 tl speculooskruiden
- snuifje nootmuskaat
- sap van een halve appelsien
- zeste van een hele appelsien
- 1 vanillestok (de zaadjes ervan, that is)
- 60 gram kokospoeder
- 60 gram hazelnoten
- 190 gram suiker (ik heb de oorspronkelijke hoeveelheid verminderd en mijn cake was nog heel zoet)
- 200 gram koolzaadolie
- 1 ei
- 1 eierdooier
- 2 eiwitten
- snuif fleur de sel

Zeef de bloem met het bakpoeder, het amandelpoeder, het bicarbonaat en de kruiden. Klop het ei en de eierdooier losjes door elkaar.
Mix de olie met de suiker op de laagste stand van je mixer gedurende één minuut (ik heb niet echt geteld maar niet lang mixen is hier de boodschap). Meng de noten, de kokos, de wortels, de zeste en het sap eronder. Meng kort.
Klop de eiwitten met het zout op tot je de pot boven je hoofd kan omdraaien zonder dat je je haar moet wassen. Spatel het schuim door je beslag.
Giet het beslag in een ingevette en bebloemde cakevorm en bak gedurende 1 uur in een voorverwarmde oven op 170°. De baktijd hangt denk ik een beetje af van het soort oven. Ik geloof dat de mijne zelf wat eerder klaar was dan de aangegeven 60 minuten. Best afgaan op de prikkertest dus.
Zoals in de inleiding vermeld heb ik de vrijheid genomen om de warme cake te overgieten met vers, afgelengd appelsiensap. Ik weet niet of dit iets heeft bijgedragen aan de 'nesheid' (smeuïgheid) van mijn cake maar ik doe het de volgende keer zeker weer.
Vervolgens heb ik een poging gedaan om een laagje krokant citroenglazuur te creëeren op de cake maar is dit niet echt helemaal geslaagd.

Noot: de foto werd getrokken tijdens een tweede versie. Het eerste baksel was namelijk al verslonden voor ik de kans had om het fototoestel te nemen (ongeveer dan. Batterij was plat en tegen dat ze weer opgeladen was, was de cake op). Tijdens versie 0.2 heb ik er muffins van gemaakt. deze moeten natuurlijk minder lang in de oven.