11 januari 2013

Skinny Love

Eerlijk: ik ben geen fan van januari. Ook niet van februari wat dat betreft. Ik zou er niets op tegen hebben mocht men beslissen bovengenoemde maanden te schrappen zodat we recht vanuit oudejaarsavond de lente kunnen instappen. Er gebeurt ook zo weinig opwindends. Ok, een paar post-nieuwjaarsfeestjes. En een occasionele verjaardag. Leuk. Maar behalve dat?

Een schier eindeloze periode tot we weer de nostalgische kleurenpracht van de eerste bloesems kunnen waarnemen, tot we plots beseffen dat we niet meer automatisch rillen wanneer een briesje ons beroert, tot het opeens niet al te zot meer lijkt om ZONDER jas naar het werk te fietsen en tot de eerste verbrande houtskoolgeuren onze neus bereiken.

Dit gezegd zijnde, onder het motto: 'stel je zelf eens een goed voornemen' heb ik mezelf voorgenomen niet meer te zagen.
Correctie.
Minder te zagen.
Correctie
Minder te zagen over dingen die waarschijnlijk toch niet zo snel zullen veranderen. Zoals daar zijn maanden die zomaar uit het jaar verdwijnen

Dus kijk ik met opgeheven hoofd vooruit naar alle leuke dingen die 2013 wél in petto heeft:
Zo ben ik er praktisch zeker van dat ik dit jaar euromillions zal winnen. Ik ben er nu toch al een jaar of drie op aan het wachten en het zou wel van een erg sadistisch universum getuigen wil het nu stilletjesaan niet gaan gebeuren.
Verder voorzie ik in afwachting van die heugelijke gebeurtenis nog enkele leuke uitstapjes in binnen-en buitenland. Hoop ik hier en daar een festivalletje mee te pikken. Staan er massa's veel gezellige momenten met vrienden en familie op de planning. Zal er zeker ruimte zijn voor goede gesprekken bij een knisperend haardvuur, romantisch rollebollen door een pittoresk sneeuwlandschap met mijn geliefde, lange wandelingen in de natuur en daarna met glinsterende ogen en blozende wangen aan het streekbier gaan, enzovoort.
Ben zeker dat Hallmark me de komende maanden nog wel wat inspiratie zal verschaffen.

In september staat alvast met stip in de agenda genoteerd: het huwelijk van mijn zusje. Gezien mijn reeds gehuwde status, vraagt ze me zo af en toe wel eens om raad maar ik vermoed dat dat meer voor de show is. Immers, wanneer je in het woordenboek 'controlefreak' opzoekt, staat haar foto ernaast.
Haar aanstaande huwelijk brengt bij mij natuurlijk een scala aan fantastische herinneringen naar boven. Zo beleefde ik, net zoals 99% van alle bruidjes, de geneugten van een crashdieet. Good times!! Zero koolhydraten. Geen druppel alcohol. Geen korreltje suiker. En geen sprankeltje plezier in aanloop naar de Blijde Dag.

Wat wél helemaal te gek was, was het feit dat ik voor het eerst in mijn leven zonder probleem in een maatje 36 gleed. En hoewel ik gedurende de maanden van mijn verloving getergd werd door dromen over sappige brownies, borden vol dampende, romige pasta en karaffen gevuld met streekbier en wijn, bleek ik na de Grote Dag dat strakke figuurtje toch zomaar af te kunnen staan. 

En zo, beste mensen, zijn we aanbeland bij een bijzonder populair dilemma voor vele dames:
Gaan we volop voor al de lekkere dingen die de wereld ons te bieden heeft? (en met lekker bedoel ik hier niét een sappige mango of een blozende peche. We're talking hardcore business: snoep! taart! pasta! room! boter! wijn! vet!!!!!!)
Of bezwijken we onder de constante druk om strak en slank en mooi te zijn. Of je nu een leger kinderen hebt gebaard of 7 dagen op 7 werkt én tegelijkertijd een huishouden runt, maakt niet uit  fit, gezond en stralend moet en zal je er op elk uur van de dag uitzien!!
Wie bedénkt in godsnaam nu zoiets?? Is het echt Hollywood? Of maken wij onszelf zo zot?

Af en toe fantaseer ik dat ik zo'n vrouw ben. Je weet wel. Met rondingen. Zo'n échte voluptueuze Rubensvrouw die zich supergoed in haar vel voelt en die er haar hand niet voor omdraait om een halve koe naar binnen te strouwen. Geen faker als Monica Belluci. De schijnheilige trut.

Maar zo'n vrouw ben ik dus niet. Jammergenoeg spiegel ik me maar al te vaak aan het huidige schoonheidsideaal en maak ik een vreugdesprongetje wanneer 'De Magere Broek' nog steeds past.

Het dilemma zit het er nu in dat ik toch oh zo graag eet. Zo zijn mijn mooiste herinneringen bijna altijd gelinkt aan aan iets culinair en wanneer ik een nieuwe delicatessenwinkel binnen stap, begin ik te stralen als een Amerikaanse kerstboom.
Goed. Wanneer geconfronteerd met dergelijke tegenstrijdigheden, kan men niet anders dan compromissen sluiten. En dat kiezen verliezen betekent, dat weet iedereen.

Dus: ervan uitgaande dat jullie allemaal intelligente vrouwen zijn en wel weten dat er niet zoiets bestaat als een dieet waarbij een nieuw soort revolutionaire chocolade maakt dat je 20 kilo afvalt in 5 dagen, denk ik dat jullie klaar zijn voor de kille, harde en onwrikbare waarheid:

Slanker worden= afzien. Slank blijven= anders leven.

Dus hoe doe ik het nu? The oldfashioned way. Veel sporten (lopen), gezond eten (voornamelijk vegetarisch tijdens de week) beperkt bier/wijn drinken ( immers bier= bierbuik) en slechts sporadisch eens genieten van een pasta'tje of brood.
In ruil voor al die inspanningen tijdens de week, geniet ik op zaterdag en op zon- en feestdagen wel voor de volle 100% van alle lekkere hapjes en drankjes die mijn pad kruisen.

Een dergelijke manier van leven vergt absoluut wat aanpassingsvermogen maar alles went.
Daarnaast zijn de voordelen die een dergelijke levensstijl je biedt, ook niet min. De 'vegetarische' aanpak dwong me bijvoorbeeld om heel creatief te zijn (want ik leef echt niet op vijf blaadjes sla en een tomaat per dag hoor). Mede dankzij Ottolenghi heb ik het afgelopen jaar ontdekt hoe ik met bijna alleen maar groenten ongelofelijk lekker kan koken én heb ik een gezondsheidstoestand om u tegen te zeggen (de laatste bloedresultaten kwamen met felicitaties van de jury terug van het labo).
Oh ja, en je krijgt er ook een athletisch lichaam van waar de Griekse goden je om zullen benijden (of zoiets toch)

Misschien klink ik nu wel een beetje fanatiek maar geen paniek. Ik wil jullie niet bekeren hoor. Bovenstaande aanpak werkt voor mij. Doe er vooral zelf mee wat je wil.

Dit gezegd zijnde wil ik jullie onderstaande gezondheidsbommetjes niet onthouden. Ze zijn mijn 'flans eens snel een lunch dingetje' in elkaar en ideaal dus om over de middag op het werk te verorberen. Gemeenschappelijke kenmerken:

Elk van de drie is:

- extreem gezond
- koolhydraatarm
- vrij van schadelijke vetten
- geschikt voor deze tijd van het jaar
- heel erg lekker

Als eerste stel ik u graag voor aan dit bloemkoolsoepje met philadelphia (light). Eenvoudig te maken en hartverwarmend op een koude winterdag.




Ten tweede Sheherazades' flavours: kleurrijk, crunchy en pittig.





En als laatste dit romige avocadoslaatje.



De bloemkoolsoep:

- 1 kleine bloemkool
- wit van 1 prei
- 1 ui (of 3 sjalotjes)
- groentenbouillon (zijnde: water + blokje)
- 2 el philadelphia met fijne kruiden (light)

Verdeel de bloemkool in roosjes en hou ongeveer 1/3 apart. Stoof de ui aan in wat boter. Snij de prei in grote stukken en gooi samen met 2/3 vd bloemkoolroosjes in de pot. Laat wat aanstoven en overgiet na een minuutje of vijf met de bouillon. Als alle groenten gaar zijn, mix alles glad en kruid je bij waar nodig met peper en zout. Voeg dan de philadelphia toe en doe de smaaktest (meer of minder).
Tenslotte gooi de resterende bloemkool in de warme soep en laat je die op een zacht vuurtje even doorpruttelen tot de roosjes beetgaar zijn.


De wortelsalade (voor 1 ruime portie)

- 4 wortelen, vers gerapst (smaakt echt veel sappiger dan de smaakloze sliertjes uit een zakje)
- een handjevol rozijnen (optioneel/ kan vervangen worden door bijvoorbeeld fijn gesneden dadels)
- 1 tl harissa (mag meer of minder zijn naargelang je tolerantie voor pikant)
- 1 pijpajuintje fijn gesnipperd
- 1 blik kikkererwten
- een handvol verse peterselie of koriander
- olijfolie/ appelazijn/ mosterd

Begin met de kikkererwten. Verwarm je over voor op 200° op grillstand. Giet de kikkererwten af en schik ze in een ovenschaal. Kruid af met wat kaneel, peper, zout, komijn, piment,... (wat je lekker vindt. bedoeling is dat je ze smaak geeft). Plaats de ovenschotel vervolgens onder de grill en rooster de kikkererwten tot ze krokant zijn. (dit vereist dat je de schotel af en toe eens 'opschudt'. Het hele proces zal
ongeveer een halfuurtje in beslag nemen)
Rasp intussen de wortels en meng er de rozijnen en de harissa onder. Snipper je verse kruiden fijn en meng ook deze onder de salade.
Maak een vinaigrette van mosterd, olie en appelazijn.
Wanneer de kikkererwten klaar zijn, laat ze afkoelen en meng de helft ervan onder je salade. De andere helft kan dienen als een originele vervanger voor chips of nootjes bij de apero.
Mix je vinaigrette onder de salade en laat een uurtje (of een nachtje) trekken.

Ik had nog een restje gegrilde venkel en rauwe rode kool over en heb die er voor het gemak ook maar onder gedraaid. Je kan dus een beetje spelen hé met de ingrediënten. Bedoeling is dat je een soort zoet-pikant geheel krijgt.

Avocadosalade

- 1 avocado
- 1 scharrelei
- een hand of twee/drie gemengde salade
- een blik artisjokharten
- een beetje verse peterselie
- een yoghurtvinaigrette (te kopen of zelf te maken)

Kook het ei tot het niet zacht maar ook nog niet helemaal hard is. Ik doe dat door een pannetje water op te zetten (altijd een goed begin als je een ei wil koken) en daar direct het ei in te leggen. Vervolgens breng je het water aan de kook en eens het kookt, zet je het vuur af. Dan laat je het ei nog een 5-tal minuten (afhankelijk van de grootte) in datzelfde water staan vooraleer je het laat 'schrikken' onder koud water.

Gooi de salade in een bak. Pel je avocado en snij deze in partjes. Pel het ei en snij eveneens in partjes.
Giet de artisjokharten af en laat uitlekken. Snipper de peterselie fijn. Meng alles onder elkaar. Kruid af met peper en zout en besprenkel vlak voor de aanval met een geutje yoghurtvinaigrette.

Wat de artisjokharten betreft: Ik eet héél graag gemarineerde artisjokharten maar zoals je misschien zelf al gemerkt hebt, kosten die dingen in de supermarkt een been. Je kan het dus ook zelf doen. Neem een blik artisjokharten en gooi de inhoud ervan in een tupperwarepotje. Giet daar olijfiolie over en voeg twee teentjes look toe samen met wat andere kruiden (peterselie bijvoorbeeld), een paar peperbolletjes en een halve citroen in schijfjes gesneden.  Laat trekken (op zijn minst een halve dag). Et voila: gemarineerde artisjokken voor een prikje.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten