Pompoencake

Ik haat verspilling. En zeker wanneer het op etenswaren aankomt. Ik mag graag denken dat dat komt door:

1. dat ik een diepgeworteld respect heb voor voedsel in het algemeen.
2. dat ik niet zou kunnen slapen 's nachts, wetende dat ik, verwend Westers meisje eten weggooi terwijl er aan de andere kant van de wereld mensen dood gaan van de honger.
3.  dat ik vind dat, als dieren sterven om mij te voeden (niet dat dat nu per sé een bewuste keuze van het dier in kwestie was maar kom), dat ik tenminste het fatsoen kan hebben om ze hélemaal op te eten en hun onderste stukje rechterkuit niet gewoon in de vuilbak te gooien.

Maar eigenlijk ben ik gewoon gierig. Ik kan er niets aan doen, het is erfelijk. Laat ons het anders 'prijsbewust' noemen. Gierig klinkt zo vals. (Hé, noorderburen?). In elk geval mijn 'prijsbewust-zijn' heeft me al verschillende malen tot creativiteit gedwongen want ik mag dan wel op mijn geld letten, ik eet ook niet graag 5 dagen na elkaar hetzelfde.

Pompoenen bieden in dit opzicht een speciale uitdaging. Meestal hebben ze de neiging een kilo of zes te wegen en behalve 'soep'** komt er niet echt iets anders wanneer ik de receptenregisters in mijn hoofd opentrek. Of toch. Even een kort overzicht van het associatieve denkproces dat zich in mijn brein moet hebben voorgedaan:

pompoen --> pompoensoep?--> ok, maar wat met de restjes? --> iets lekkers maken--> lekkers= cake --> pompoencake? --> hm, cake met groenten : wortelcake --> courgettecake--> groenten + cake= lekker --> pompoen = groente --> pompoen in cake --> lekker.

Vaak denken mensen dat ik hoogbegaafd ben...

Pompoencake dus. Bloggen leerde me al over het fenomeen 'pompoenpuree'. Iets wat ze in de States in blikjes verkopen en waar ze tijdens Thanksgiving en Halloween mee naar je hoofd smijten. Zoals alle goede dingen zal ook dat wel overwaaien vanuit het Gezegende Land maar voorlopig is pompoenpuree een rariteit in onze winkelschappen.
Entrance: de restjes. De pompoenblokjes die ik over had gooide ik in een ovenschotel, besprenkelde ik met een klein beetje olijfolie en zette ik in de oven tot ze helemaal zacht waren (toch zeker 45 minuten). Dan ga je er met de staafmixer door et voila: pompoenpuree.
Om helemaal de Martha Stewart-tour op te gaan: je kan de puree heel gemakkelijk invriezen en gebruiken voor verschillende doeleinden. Ik plan binnenkort bijvoorbeeld een zelfgemaakte ravioli met pompoen-ricottavulling.

De cake zelf is ongelofelijk simpel en als je je pompoenpuree ready-made hebt, dan heb je het deeg klaar in minder dan een kwartier.

Wat het resultaat betreft, kan ik kort zijn: ik lijd zo ongeveer aan het fenomeen 'seizoensdepressie' en telkens de herfst zijn intrede doet, ben ik niet te genieten. De geuren echter die zich door mijn huis verspreidden op het moment dat deze cake in de oven zat, deden me dromen van natte, stormachtige herstavonden; brandende houtkachels, warme denkentjes, dampende koppen chocolademelk en cake! cake! cake!

** wat die soep betreft klink ik misschien een beetje neerbuigend maar dat is zeker niet mijn bedoeling. Pompoensoep staat op eenzame hoogte bovenaan mijn lijst lievelingssoepen en vooral wanneer ze gecombineerd wordt met gegrilde rode paprika's en een mini-scheutje whiskey of brandy.

- 150 ml koolzaadolie
- 250 gram bloem (mengeling van roggebloem en speltbloem maar neem gerust gewone)
- 1 kl bicarbonaat
- 1 kl bakpoeder
- 130 gram lichtbruine suiker
- 50 gram honing
- 1.5 kl speculaaskruiden
- 1 kl kaneel
- 0.5 kl gember
- snuifje fleur de sel
- 150 gram pompoenpuree
- 2 handenvol noten, in stukken gehakt
- 1 el vanille extract
- 3 eieren

Meng de bloem met de suiker, het bakpoeder, de bicarbonaat en de kruiden.
Klop de eieren schuimig met de olie en het vanille extract. Meng de natte ingrediënten onder de droge en voeg tenslotte de pompoenpuree en de noten toe en meng alles onder elkaar.

Beboter en bebloem een bakvorm en bak de cake af in een voorververwarmde oven op 180° gedurende 1 uur.