Over zeebaarzen en lapdances

 Ik weet niet of jullie er intussen van uit gaan dat er wekelijks een postje verschijnt met wat inside - hobbykok info (niet letterlijk in de hobbykok dus, dat zou vies zijn. Jullie weten wel wat ik bedoel). Maar als dat het geval zou zijn: es tut mir leid, ik heb jullie verwaarloosd.

 

Dus volgend voorstel: we doen een soort van twee-voor-de-prijs-van-één aflevering. Ik loods jullie deze week door alle delen (leer- en testdag) van de afgelopen twee afleveringen (nu één en later deze week de andere) en achteraf zijn we terug dikke vrienden. Ok?

 

Daar gaan we.

 

Visaflevering. Deel 1.

 

Start: Champagne drinken met Sergio in Breskens. Er zijn slechtere manieren om je dag mee te beginnen.

 

Coming up next: Vis vermassacreren in een visfileerderij (nieuw woord!) te Breskens. Ik weet niet goed hoe jullie denken over eigenhandig vis fileren maar ik hoop dat sommigen van jullie begrip kunnen opbrengen voor mijn (misschien ietwat arrogante) standpunt dat ik het product meer eer door het te laten fileren door mensen met kennis van zaken. Ik bedoel maar, heb je mijn tongfiletje gezien? Je kon er inderdaad door kijken hé. (Nieuw idee: vis voor anorexiapatiënten. Ik weet alvast voor welk programma ik me volgend jaar eens zal inschrijven).

 

 

En Sergio, lieverd, je mocht ingrijpen hoor. Gert deed dat namelijk ook in:

 

Visaflevering. Deel 2.

 

 

Cellulitisachtige verschijnselen toveren op je kaken ten gevolge van het 'gutten' van een vis. Dat noem ik nu eens toegewijd hobbykokken....

 

In de aflevering kwam bovenstaand beeld niet erg duidelijk naar voor maar toen we aan de slag gingen met zeebaars en Gert (elk op een andere manier wel te verstaan), kreeg ik de zeer verantwoordelijke positie van 'vis-fileerder'. Concreet: Sara mocht een tartaartje snijden, Fang mocht een filetje bakken en ik heb twintig minuten darmen uit een dood beest zitten snukken. Good times.

 

Eens de vis fileer-klaar was gemaakt, ontfutselde Gert heel voorzichtig het mes uit mijn handen. Ik ben het niet helemaal zeker maar ik meen een 'Nee aan het martelen van de zeebaars!!' -gemompel uit zijn mond te hebben gehoord.

 

Onderstaand beeld is getiteld: 'Hoe het wel moet'.

 

 

 

Goed. Na dit zeer leerrijke moment, was het tijd voor:

 

Visaflevering. Deel 3.

 

Opdracht: Verleiden met vis. Nu zou een slechte verstaander dat letterlijk kunnen nemen en dat zou echt gewéldige televisie hebben opgeleverd (zes hobbykokkers die zeer zwoel met een zeebaars tegen de kaak gedrukt een lapdance uitvoeren op de schoot van beide chefs). Helaas kwam niemand met dit lumineuze idee op de proppen en deden we dan maar waarvoor we gekomen waren: koken.

 

Mag ik u even deelgenoot maken van een geheimpje? Ik ben zeker dat u het aan niemand zal doorvertellen.

Na 'visaflevering deel 1' in Pure C, kon ik natuurlijk niet aan de verleiding weerstaan om even een cocktailtje te nippen aan de sfeervolle bar (noot terzijde: Pure C is gewéldig. Je weet met je verstand dat je in Nederland zit maar je gevoel schreeuwt: Loungy Ibiza-sferen). Dit terzijde.

De barman in Pure C heet Paul Morel en ik denk erover om een nieuwe godsdienst op te richten rond zijn persoon.

Indien je eens naar het strandhotel in Cadzand zou afzakken, ga eens volledig wild en vraag  Paul om 'zomaar iets te maken'. Dat deed ik namelijk ook en ik kreeg.... manna in vloeibare vorm.
Een schets: jonge venkelknol, bevroren in champagne, overgoten met een hemels sap van yuzu, pompelmoes en komkommer.
Weet dat woorden (en mijn literair talent) schromelijk falen in een poging deze Engelentranen te beschrijven maar onthoud volgende 3 woorden: Beste. Cocktail. Ooit.

Terug naar het punt dat ik wilde maken (want ja, ik was wel degelijk naar iets aan het toewerken). Of het aan de Godendrank, de coole sfeer of de gezonde Zeeuwse zeelucht lag, weet ik niet maar opeens sloeg inspiratie in als een donderslag bij heldere hemel.

Venkel. Komkommer. Yuzu. Pompelmoes. Allemaal zaken die in mijn hoofd goed combineerden met een stukje vis. En laat dat nu net de opdracht zijn van de testdag.

Dat noch pompelmoes, noch komkommer aanwezig waren, was slechts bijzaak. Beide werden vlotjes vervangen door bloedappelsien en courgette. Even een smeuïg kreempje ertussen, een gepocheerd stukje vis (net iets anders) erbij en het geheel aftoppen met 'een krokantje' zoals dat heet.

 



 

Om nu te zeggen dat dit gerecht wereldvrede zal brengen, valt te betwijfelen maar de chefs vonden het wel lekker en deze dame mocht als eerste door naar de halve finale.

Waarvoor dank, Mijnheer Morel.