21 augustus 2014

Over dagelijkse zorgen en dagelijkse kost

En dus hebben we nu nog altijd geen kat of hond ten Huize Tentman- Coorevits (ik verdom het om mezelf Tentvrouw te noemen).
Zoals in ieder goed huwelijk waren we tot het volgende compromis gekomen: ik kreeg een kat en een halfjaar later mocht Tentman zich dan weer een hond aanschaffen. Noem me gerust een watje maar nog eens getuige zijn van een brutale slachtpartij hoeft voor mij niet per sé en we redeneerden dat, als onze kat er eerst is, die als dominant zal worden beschouwd door de hond en we op die manier haar overlevingskansen kunnen maximaliseren.
 
Nu is mijn echtgenoot een achterbakse klojo en sinds we op reis een koppel puppy's spotten op één van onze verblijfplaatsen en ik me eerder positief uitliet ten aanzien van deze vlooienballen doet hij niet anders dan me foto's van puppy's onder de neus schuiven. Hebt u al eens een puppy gespot? Sorry hoor maar als je nu niet spontaan 'ooohhh' uitroept, dan ben je een psychopaat:


Voor mijn geestesoog verschenen weldra pittoreske beelden zoals:  Mijn hondje en ik, samen lange trektochten makend door bos en dal. Mijn hondje, rustig slapend voor de open haard op een koude winteravond terwijl Tentman en ik, onder het genot van een glaasje goede rode wijn, minzaam glimlachend op hem neerkijken. Mijn hondje en ik, samen joggend op een frisse lentemorgen, de riem losjes om mijn middel gebonden en het hondje vrolijk huppelend naast mij. 
Toen kwam ik weer tot zinnen en herinnerde ik me dat wandelingen met Duitse Herders meestal zo verlopen. Ook meende ik dat ze de neiging hebben twee keer per jaar hun lichaamsgewicht aan haar te verliezen, dit bij voorkeur uitstrooiend over de vloer (we hebben gepolierde beton thuis, kan je het je voorstellen. We spreken hier over kamerbreed tapijt bestaande uit hondenhaar hé?!)
 
 
Neenee, dan leek deze me toch een beter idee. Geef toe, hoeveel haar kan daar nu van komen? Weinig kans ook dat hij man + hond tegen de grond kan tackelen door zijn lichaamsgewicht er tegenaan te gooien.
 
 
U merkt, de kat vs. hondstrijd is nog niet gestreden. In afwachting hebben we ons dus maar een konijn aangeschaft.
 
Meet Bert:
 
Bert is de meeste linkse en pluizige van de twee
 
Dwergkonijn Bert werd begin april aangeschaft met als bedoeling een origineel cadeau te vormen voor mijn driejarig metekind. Dat metekind heeft een volledige 90 seconden aandacht besteed aan Bert, kreeg toen van iemand anders slimmer een prinsessenkleed en vergat het hele konijn prompt. Ondanks verschillende pogingen van de mama van het metekind om Bertje een warme thuis te bieden, kreeg hij naar mijn mening toch niet alle moederliefde die hij verdiende. Dus adopteerden Tentman en ik hem.
Dwergkonijntje Bert was dolgelukkig bij ons. In plaats van in zijn hokje mocht hij in onze verwilderde tuin vrolijk rondhupsen. Hij maakte vriendjes met de katten in de buurt en mocht op logement bij de buren en hun kippen tijdens onze congé.
Eens terug uit vakantie bleek dat Dwergkonijntje Bert de afmetingen had aangenomen van een puppy. Dus hebben we ofwel een inschattingsfout gemaakt en is Dwergkonijntje Bert helemaal geen dwergkonijn. Ofwel heeft hij gewoon zware botten al dan niet in combinatie met een eetprobleem.
 
Maar nu stelt de volgende vraag zich: Hoe zit het precies met de natuurlijke konijn-kat-hond hiërarchie? Hoewel Bertje een stevige jongen is, betwijfel ik of hij van nature dominant genoeg is om het hoofd te bieden aan een volgroeide Duitse Herder. Bertje ziet er namelijk ook erg fluffy uit en ik ben bang dat onze toekomstige hond hem per abuis zou kunnen aanzien voor een knuffeltje.
 
Toen bedacht ik dat ik een foodblog had en 1 en ander gecombineerd leidde tot de volgende elegante oplossing: Stifado, oftewel een Grieks stoofpotje van konijn!
 
 
Ok, dat was een grapje.
 
Ondanks verschillende suggesties van Tentman en de verlekkerde blikken die mijn schoonvader steevast op mijn konijn werpt, zou ik het nimmer over mijn moederhart kunnen verkrijgen om mijn kleine Bert in de pot te gooien.
 
Geen vlees dus vandaag mensen wel een vegetarisch, vetarm en glutenvrij gerecht. Goed, alleen groenten dus. Echter, wat onderstaande gerechten missen aan eiwitten en granen, compenseren ze aan creativiteit en exotiek (ik zou het nogal goed doen hé, op de markt).
Onderstaande gerechten representeren het type voedsel dat bij ons door de week regelmatig op tafel komt: een soepje en een groenten/ovenschotel. Soms, als Tentman er wat bleekjes uitziet, gooi ik wel een stuk extra vlees voor hem in de pan maar voor mij is dit niet nodig.
 
Laat ons beginnen met de soep. Deze week dacht ik: 'Waarom niet eens een aubergine in mijn soep gooien?' (Ik ben wild en onbezonnen in het diepst van mijn hart). Ik voegde daad bij woord, gooide er een paar tomaten bij, mixte alles en gooide er, voor de fun en ook een beetje omdat het lekker is, een topping bovenop van geroosterde kikkererwten. Een aanrader.
 
Aubergine-tomatensoep met geroosterde kikkererwten:

- 2 aubergines
- 1 blik tomaten (als je verse bij de hand hebt, niet aarzelen!)
- 1 grote ajuin
- een bouillonblokje
- een beetje water (naar gevoel, niet te veel, de tomaten geven al veel vocht af)
- voor de afwerking: een kneepje citroensap, wat geroosterde komijnzaadjes, een toefje harissa, tijm, peper en zout
 
 
Prik de aubergines in en steek ze gedurende een uur in een oven op 200° tot ze helemaal gerimpeld zijn. Snij ze open en lepel het vruchtvlees eruit.
Fruit de ui in wat olijfolie (hoe langer je de ui fruit, hoe meer smaak die zal afgeven aan je soep). Voeg het auberginevruchtvlees en de tomaten toe, samen met het bouillonblokje, de komijn, de tijm en de harissa. Voeg een scheutje water toe. Breng aan de kook gedurende 15 minuten (alles is in feite al zacht dus lang duurt het allemaal niet). Mix. Voeg meer water toe als je de soep te dik vindt.
Kruid af met peper, zout en een beetje lekkere olijfolie.*
 
 
Voor de geroosterde kikkererwten:
 
trouwens ook een lekker bij de apero ter vervanging van de klassieke nootjes/chips

 
- 1 blik kikkererwten
- een genereuze snuif maldon
- 1 eetlepel olijfolie
 
 
Giet de kikkererwten af en pel ze. Ja, ik weet het, ik weet het: een kl*tewerk maar het moet gebeuren lieve mensen. Ik spreek uit ervaring, ik heb geprobeerd om een short cut te nemen en de kikkererwten ongepeld te roosteren maar het werkt niet. Je krijgt ze nooit krokant.
Pellen dus. Zie het als quality time. Zet je er gezellig bij, steek de tv aan, kijk naar je favoriete foute serie, zing mee met je favoriete liedjes, whatever. Voor je het weet, zijn ze gepeld.
Spreid ze uit over een bakblik of een ovenplaat, besprenkel met zout en olijfolie en rooster in een hete oven op 210° tot ze goudbruin en ultra-crispy zijn.
  
* Ik bedenk me net dat een lepeltje Griekse yoghurt voor een romige en frisse toets zou kunnen zorgen in de soep. Volgende keer toch maar eens proberen....
 
 
Linzenschotel met geroosterde groenten
 
 
 
Ik weet het, linzen zijn de Herman van Rompuy onder de peulvruchten maar net zoals de man zelf moet je ze niet op hun (gebrek aan) sexappeal beoordelen. Linzen zijn namelijk super gezond en heel voedzaam (en natuurlijk ook lekker. Het leven is te kort om slechte dingen te eten). Plus:  Ze doen wonderen voor je spijsvertering (ik weet niet van Herman...). Het komt er gewoon op aan smaak in de peulvrucht te steken. En dat doe je volgens mij best zo:
 
Nodig voor de linzen:
 
- 1 kop linzen
- 1 sjalot/ui
- sap van 1/2 citroen
- kruiden: een bouillonblokje, een teentje look, tijm en/of rozemarijn, zout, peper, olijfolie
 
 
Kook de linzen gaar maar voeg aan het water een blokje kruidenbouillon (of groentebouillon whatever), een teentje look en een takje kruiden naar keuze toe (tijm, rozemarijn,...). Neem twee koppen vocht voor 1 kop linzen. Wanneer de linzen al het vocht hebben opgenomen, zijn ze normaalgezien gaar.
Fruit dan een sjalotje in wat olie, voeg de linzen toe en stoof ze wat aan. Kruid af met (maldon)zout, verse platte peterselie, een beetje peper, een kneepje citroensap en een genereuze geut kwaliteitsvolle olijfolie.
Ik heb er ook nog een soeplepeltje of twee auberginesoep onder geroerd. Gewoon omdat het me op dat moment wel gepast leek.
 
Voor de geroosterde groenten:
 
- 1 gele paprika
- 1 rode paprika
- 1 courgette
- 1 kleine aubergine
- olijfolie, zout, tijm/rozemarijn
- geitenkaas en/of feta (optioneel)
 
Rooster dan de groenten: neem een gele en een rode paprika. Ontvel deze (met de dunschiller) en snij in reepjes. Snij de aubergine en de courgette in halve maantjes. Hussel alle groenten door elkaar in een ovenschotel, overgiet met olijfolie en kruid af met maldonzout, evt. wat peper en een paar takjes geritste tijm.
Plaats de groenteschotel in een warme oven en rooster ze gedurende 30-40 minuten in een voorverwarmde oven op 190°.
 
Neem nu een andere ovenschotel. giet de linzen onderaan in de schotel, spreid daar de geroosterde groenten over en werk af met wat schijfjes geitenkaas en/of verbrokkelde feta. Plaats kort nog even in de oven tot de kaas gesmolten is.
 
Dien op. Eet en wentel je zelf in het genoegzame besef dat je gezond en ecologisch verantwoord bezig bent.
 
 
 
 
 
 




4 opmerkingen:

  1. Lachen alweer. Maar de soep ziet er ook lekker uit! :D

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bedankt Chris. De linzen dus niet? :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Kattenopvang Waasland... daar moet je zijn!!! Kittens die adorabel zijn. Wij hebben er vorig jaar november eentje gaan halen omdat ons neefje zijn poes gestorven was.

    Perfecte adoptie... van een kitten.. goed verzorgd, etc.....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank voor de tip. Ik weet al wat Tentman voor zijn verjaardag zal krijgen...

      Verwijderen